Rustig aan

Na een paar pittige dagen heb ik vandaag rustig aan gedaan. Ik ben nu een week onderweg en heb ongeveer 165 km afgelegd. Dit door een redelijk lastig gebied met veel bergweggetjes bij veel slecht weer en modder.

De laatste twee dagen waren best zwaar. Maar vandaag scheen de zon en alles zat mee. De weg was redelijk vlak en het was warm.
Daarom een keer maar 15 gelopen en op een warm terras beland.

Dagelijks leven van een pelgrim

Ik begin te wennen aan een aantal basiszaken waarmee je zoal mee bezig bent als pelgrim
-waar kan ik slapen?
-waar krijg ik eten?
-heb ik voldoende drinken bij me?
-hoe loopt de route
  –  hoogteverschillen
  – waar is er eten / drinken
  – wat kan ik onderweg bezoeken
– wat voor weer wordt het?
– de was:  hoe krijg ik deze op tijd droog boor morgenochtend. (niet op tijd dan achter op de rugzak drogen)

Dit soort zaken bepalen een deel van de dag.

In het begin even wennen maar daarna eenvoudig.
In het begin probeerde ik veel te plannen. Dat heeft hier weinig zin heb ik geleerd. Op plekken waar je een restaurant verwacht is er geen. En soms duikt er zomaar een op. Ook allerlei andere zaken als het weer en het type route heb je niet in de hand.
De kunst is om genoeg eten en drinken bij je te hebben dat je door kunt lopen. Ik loop nu rond met minimaal anderhalve liter drinken en veel eten voor noodgevallen in de vorm van muslirepen, koeken van de bakker en wat snoep.

Het lopen gaat me ook steeds beter af. Met korte rustpauzes werkt het het beste. En niks forceren. Je hoort hier veel van mensen die te fanatiek zijn en daarna af moeten haken.

Morgen bereik ik de plek waar de hoidroutes van de camino samenkomen. Het zal wel veel drukker worden. De route tot nu was zeer cerlaten en leeg. Daar had ik vewust voor gekozen en dat kwam ook uit.
Route

Het was een gemakkelijke dag

Kerken onderweg
Iedere open kerk wordt even bezocht. We zijn immers pelgrims
Ook dit keer weer een practig exemplaar.

Op naar de herberg

Omdat er eein mooie bar met terras was aan een plein, en je niet iedere dag hoeft te lijden gingen we op pad naar de herberg.

Gelukkig sliepen we hier maar met zijn vijven.
De twee deense. Een Duitser Mathias e  ene Warren ui Australie.
Die laatste was 72 jaar oud. Een taaie.

’s avonds samen lekker gegeten en weer veel nieuwe verhalen gehoord.
Vooral van Warren.

Morgen van plan zo’n 25 te lopen. Moet volens het routeboek kunnen.
Je weet alleen niet wat het weer doet en allerlei andere zaken.
Geen idee hoe morgen gaat lopen en wie ik weer ga ontmoeten. Ik heb er zin in